Bitwa zakończona zwycięstwem, pod Chocimiem w 1621 r. był największą operacją obronną w dziejach Rzeczypospolitej Obojga Narodów i największą wojną pozycyjną tamtych czasów w Europie. Królestwo Polskie złamało potęgę imperium Osmańskiego. Wielkie zwycięstwo polskiego oręża pod Chocimiem w wydarzyło się zaraz po klęsce pod Cecorą (1620 r.), która napełniła Polskę i Europę przerażeniem. Poselstwa wysłane do dworów europejskich nic nie dały – osamotniona Rzeczypospolita obroniła siebie i Chrześcijaństwo własnymi siłami.
Bitwa ta, stoczona między 2 a 9 października 1621 r., okazała się w dziejach Europy i Cywilizacji chrześcijańskiej przełomowym momentem. Dokładnie 400 lat temu potężna armia osmańska stanęła u bram Europy, u granic ówczesnej Polski. Nieprzyjacielskimi muzułmańskimi wojskami dowodził Osman II, sułtan Imperium Osmańskiego. Z kolei – po stronie Rzeczypospolitej wystąpiły przeciw niemu chorągwie: koronne – pod dowództwem królewicza Władysława Wazy ( który w 1632 r. został wybrany na króla Polski), litewskie – pod dowództwem hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza i kozackie wojska zaporoskie – pod dowództwem hetmana kozackiego Piotra Konaszewicza-Sahajdacznego.
Wielka bitwa pod Chocimiem 1621 r. zadecydowała nie tylko o losach Rzeczypospolitej ale także całej chrześcijańskiej Europy. Nawała islamska została skutecznie powstrzymana. Triumf wojsk Rzeczypospolitej odbił się głośnym echem w Europie, podnosząc tym samym jej prestiż. Potężna, zwycięska Rzeczpospolita została okrzyknięta (Antemurale christianitatis) „przedmurzem chrześcijaństwa” . Na osobistą prośbę króla Zygmunta III. Wazy – Papież Grzegorz XV w 1622 r. wydał breve Decet Romanum Pontificem, ustanawiając 10 października liturgicznym dziękczynieniem za zwycięstwo chocimskie nad Turkami.
Święto dziękczynienia za wiktorię chocimską zniósł w 1969 r. . „kościół” posoborowy (ciekawe gdzie był wtedy ten niby konserwatywny „bł.” prymas kard. Wyszyński?)
Chocim jest powodem do dumy z historii Polski. Pozwala – spojrzeć w chlubną przeszłość Rzeczypospolitej i wspomnieć czasy, kiedy Polska była liczącym się mocarstwem, a słowo Rzeczpospolita było wymawiane z szacunkiem nawet przez wrogów.
św. Stanisława Kostka To właśnie temu świętemu przypisuje się zwycięstwo Polski w bitwie pod Chocimiem w 1621 r.
Gdy sułtan turecki Osman z 300.000 armią obiegł wojska polskie pod wodzą Chodkiewicza w Chocimiu, król Zygmunt III prawic zwątpił o ludzkiej pomocy i tylko w Bogu położył ufność. Wysłał więc do Rzymu ks. A. Grochowskiego po relikwie z ciała Wiel. Stanisława Kostki. Raz w nocy ks. Oborski T. J., wracając od chorego do Kalisza, ujrzał wraz z woźnicą złocisty wóz na niebie, w którym jechała Matka Boska Częst., a przed Nią klęczał św. Stanisław Kostka. Długo się przypatrywali, aż rydwan złocisty wjechał w szczyty drzew wielkiego boru i z nikł im z oczu. W tydzień później Ojcowie Kaliskiego kolegium, otrzymali jedną wiadomość, że relikwia, t. j. głowa św. Stanisława przybyła w złotym królewskim rydwanie… a druga, że Turcy po daremnych szturmach… stracili nadzieję zdobycia Chocimia i nawiązali rokowania pokojowe. Data zaś nadania obu tych wiadomości wskazywała na ten czas, w którym ks. Oborski powracał od chorego ze Skarzewa: noc 29 września 1621 r. i miał powyższe widzenie.
